به گزارش گیل رسا_مائده فلاحتکارضیابری؛
رسانه ها در دنیای امروز از اهمیت بالایی برخوردار هستند و یکی از راه های اصلی ارتباطی مردم و مسئولین و بالعکس محسوب می شوند، اما باید توجه داشت که آیا همه فعالان رسانه ای در این راستا گام برمیدارند یا تمام اخباری که در رسانه ها درج می شود با همین هدف تولید شده است؟
متاسفانه این روزها شاهد رشد قارچ گونه خبرنگاران در سطح استان ها و شهرستان ها هستیم، کسانی که هیچ علمی از خبرنگاری ندارند و به قول افراد کوچه و بازار با افرادی مواجه هستیم که «هر کسی پدر خود را قهر کرده آمده خبرنگار شده است».
امروزه زرد نویسی یکی از بزرگترین چالش های رسانه ای محسوب می شود، افرادی که به اسم خبرنگار اقدام به زدن فیک نیوزها کرده و هر خبر درست و غلطی را در آنجا انتشار می دهند و احساسات مخاطب را با تیترهای جنجالی بر می انگیزند و با ابهام و ایهام آفرینی در نوشته‌ها از زیر بار مسئولیت کیفیت محتوا، شانه خالی می‌کنند.
نکته قابل توجه در این بین این است که اکثر غریب به اتفاق مسئولان از این فیک نیوزها حمایت کرده و عملکردهای روزمرگی خود را که هیچ ارزش خبری ندارد به آنها داده تا با درج آن در کانال ها خود را پرتلاش جلوه دهند.
رسانه در دیگر کشورها به عنوان یک بازوی قدرتمند قلمداد می‌شود، با این روند، افرادی که در این حوزه فعالیت دارند، از تبحر کافی برخوردارند و از سویی، منبع درآمدی شأن از این حرفه و شغل نیز بسیار متمایز از خبرنگاران ایرانی است.
این در حالیست که وضعیت رسانه‌ها و افراد حوزه خبر در کشور ما کاملاً متمایز از این وضعیت است، در وهله اول می‌بینیم افرادی که وارد این حوزه می‌شوند، متأسفانه افرادی هستند که حتی تحصیلات کافی را ندارند.
امروزه با خبرنگارنماهایی روبرو هستیم که بیشتر به دنبال منافع خودشان هستند، این افراد خیلی کم به فکر حل مسائل و مشکلات موجود در جامعه و مردم هستند که در این راستا سخن ما با معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، چرا باید مسیری را پیش رفت که هر فردی بتواند خود را خبرنگار معرفی کند؟ چرا هیچ راستی آزمایی صورت نمی گیرد تا خبرنگار از زردنویس مشخص شود؟
بسیاری از افرادی که از هنر کارت بهره مند هستند اصلا نمی دانند یک خط خبر نوشتن چگونه است فقط برای اینکه از فلان سایت نامه زده اند و تاییدیه گرفته اند اکنون جزء خبرنگاران محسوب می شوند!
پس فرق بین خبرنگار مسئولیت پذیر با کسی که فقط نام خبرنگار را به یدک می کشد چه می تواند باشد؟
سال‌هاست که این نوع بیماری رسانه‌ای، سلامت اطلاع رسانی و حوزه روزنامه نگاری را به مخاطره انداخته است چرا که به لحاظ تکثر و فربه‌شدن شاکله مطبوعات و ظهور بی‌رویه و بدون معیار سایت‌ها و پایگاه‌های خبری و نیز ضعف نظارت قانونی بر عملکرد نامطلوب و غیر حرفه‌ای برخی رسانه‌ها و مطبوعات ، “زردنویسی” در عرصه رسانه‌ها به طرز فزاینده‌ای ظهور و بروز یافته است.
وقتی مسئولان امر خود به این موضوع واقف هستند انتظار می رود راهکاری موفق را در پیش بگیرند تا خبرنگار از غیر خبرنگار مشخص شده و رسالت خبرنگاری به درستی در تمام عرصه های مربوطه انجام گیرد.
*تعریف محتوای زرد
محتوای زرد محتوایی است که استانداردهای کیفی محتوا در آن رعایت نشده و با هدف جذب مخاطب بیشتر، برانگیختن هیجانات مخاطب، و نیز ترغیب به نقل محتوا و بازنشر آن طراحی و تولید می‌شود.
واضح است که هدف نهایی از تولید و عرضه‌ی محتوای زرد، کسب منفعت مالی از این هیجان‌زدگی است.
رسانه‌هایی که بخش عمده‌ی محتوای آنها از جنس محتوای زرد باشد، رسانه های زرد نامیده می‌شوند. اصطلاح روزنامه نگاری زرد (Yellow journalism) هم برای توصیف فعالیت این رسانه‌ها به کار می‌رود.
ثبت دیدگاه