گیل رسا_مائده فلاحتکارضیابری؛ در تاریخ پر افتخار ایران، دو نام بزرگ و ماندگار وجود دارد که هر یک به نوعی تجلی‌گر روح مقاومت و فداکاری در برابر ظلم و بی‌عدالتی هستند: میرزاکوچک جنگلی و حاج قاسم سلیمانی.
این دو شخصیت، با ویژگی‌ها و رویکردهای منحصر به فرد خود، نه تنها در زمانه‌ی خود بلکه در تاریخ معاصر ایران، تأثیرات عمیق و ماندگاری بر جای گذاشتند.
میرزاکوچک جنگلی، مردی از دیار گیلان، در اوایل قرن بیستم به میدان آمد تا در برابر استبداد داخلی و استعمار خارجی بایستد. او که به عنوان یک روحانی مبارز شناخته می‌شود، با تکیه بر آموزه‌های اسلام و الگوگیری از نهضت عاشورا، به مبارزه علیه ظلم و فساد پرداخت.
میرزا کوچک خان با ایجاد جنبش جنگل، نه تنها به دنبال آزادی گیلان بلکه به دنبال احقاق حقوق همه‌ی ایرانیان بود. او با ترویج فرهنگ مقاومت و آگاهی‌بخشی به مردم، سعی کرد تا آن‌ها را از خواب غفلت بیدار کند.
به یاد بیاوریم آن روزهای تاریک را که میرزاکوچک جنگلی با دلی پر از عشق به وطن، در دل جنگل‌های سرسبز گیلان ایستاد و فریاد آزادی‌خواهی سر داد. او با چشمان پر از امید و دست‌هایی پر از عزم، به میدان آمد تا نشان دهد که ظلم نمی‌تواند بر اراده‌ی آهنین یک ملت پیروز شود.
او نه تنها یک مجاهد بلکه یک معلم بزرگ بود که با کلامش دل‌ها را روشن می‌کرد و با عملش نشان می‌داد که چگونه می‌توان برای آزادی جنگید.
حاج قاسم سلیمانی نیز در دوران معاصر، به عنوان سردار دل‌ها شناخته می‌شود. او با شجاعت و فداکاری‌های بی‌نظیرش در میدان‌های نبرد، نه تنها از کشورش دفاع کرد بلکه الگویی برای جوانان ایرانی شد.
سلیمانی با روحیه‌ای بسیجی و اعتقاد راسخ به اصول اسلامی، در برابر گروه‌های تروریستی مانند داعش ایستاد و با تدبیر و مدیریت خود، جبهه مقاومت را تقویت کرد.
او همواره بر این باور بود که پیروزی واقعی زمانی حاصل می‌شود که مردم خود برای دفاع از کشورشان آماده باشند. حاج قاسم سلیمانی نیز مانند میرزاکوچک جنگلی، مردی از دل مردم بود. او با چهره‌ای خندان و قلبی بزرگ، همواره در کنار رزمندگان و مردم عادی بود.
سلیمانی نه تنها یک فرمانده نظامی بلکه یک پدر معنوی برای جوانان این سرزمین بود. او با کلامش دل‌ها را گرم می‌کرد و با عملش نشان می‌داد که عشق به وطن چگونه می‌تواند انسان را به قله‌های رفیع فداکاری برساند.
هر دو شخصیت، میرزا کوچک خان و حاج قاسم سلیمانی، نمادهای استکبارستیزی هستند. میرزا کوچک خان در دوران خود با استعمارگران خارجی مقابله کرد و حاج قاسم سلیمانی نیز در عصر حاضر با تروریسم جهانی مبارزه نمود.
این دو بزرگوار هر یک به نوعی نماینده‌ی اراده‌ی ملت ایران برای دستیابی به آزادی و استقلال بودند. در زندگی هر دو این شهیدان، روحیه‌ی بسیج‌پروری و همدلی با مردم مشهود است.
میرزا کوچک خان توانست با ایجاد یک حکومت اسلامی در گیلان، مردم را حول محور اهداف مشترک جمع کند. او مردی بود که با صداقت و ایمان خود توانست دل‌ها را فتح کند.
حاج قاسم سلیمانی نیز با ارتباط نزدیکش با مردم و نیروهای مقاومت، همواره بر اهمیت اتحاد تأکید داشت. میرزا کوچک خان جنگلی در نهایت مظلومانه جان خود را فدای آرمان‌هایش کرد؛ او در دل جنگل‌های گیلان به شهادت رسید اما یادش همچنان زنده است.
حاج قاسم سلیمانی نیز در سال ۱۳۹۸ توسط دشمنان اسلام به شهادت رسید اما نامش همچنان در دل‌ها زنده است. این دو شهید بزرگوار نه تنها در زمانه‌ی خود بلکه برای نسل‌های آینده نیز الهام‌بخش خواهند بود. به یاد بیاوریم آن لحظه‌های تاریخی را که میرزا کوچک خان از میان جنگل‌ها فریاد می‌زد: «آزادی!».
او جان خود را برای آنچه که باور داشت قربانی کرد. حالا ما باید ادامه‌دهندگان راه او باشیم؛ ما باید یاد بگیریم که چگونه همچون او برای آرمان‌هایمان بجنگیم.
حاج قاسم سلیمانی نیز وقتی که بر فراز خاک عراق ایستاده بود تا جلوی داعش را بگیرد، هیچ چیز جز عشق به وطن در دلش نبود. او وقتی که خبر شهادتش منتشر شد، تمام ایران یکپارچه عزادار شد؛ زیرا همه ما می‌دانستیم که او چه کار بزرگی انجام داده است.
یادمان باشد که سردار سلیمانی نه فقط یک نظامی بود بلکه انسانی بزرگ بود که عشقش به وطن فراتر از مرزها رفت. این دو شخصیت بزرگوار هر یک نماینده‌ای از روحیه‌ی ایثارگری ملت ایران هستند؛ آن‌ها نشان دادند که چگونه می‌توان با ایمان راسخ و عزم آهنین بر مشکلات غلبه کرد.
میرزا کوچک خان جنگلی درس‌هایی از ایستادگی و شجاعت را برای ما به ارمغان آورد و حاج قاسم سلیمانی نمونه‌ای زنده از فداکاری برای وطن است.
بیایید تا یاد آن‌ها را گرامی بداریم؛ بیایید تا نسل جدید را با آموزه‌های آن‌ها آشنا کنیم. ما باید بدانیم که هر کدام از ما مسئول ادامه دادن راه آن‌ها هستیم؛ مسئولیتی بزرگ که باید آن را جدی بگیریم.
میرزا کوچک خان جنگلی و حاج قاسم سلیمانی دو چهره‌ی ماندگار تاریخ ایران هستند که با فداکاری‌های خود نشان دادند که عشق به وطن و ایستادگی در برابر ظلم هیچ‌گاه فراموش نمی‌شود.
یاد آن‌ها باید همواره زنده بماند تا نسل‌های آینده بتوانند از آموزه‌های آنان بهره‌برداری کنند و راه آن‌ها را ادامه دهند.
در پایان این یادداشت باید گفت: بیایید تا همچون میرزا کوچک خان جنگلی فریاد بزنیم: «آزادی!» و همچون حاج قاسم سلیمانی بگوییم: «ما آماده‌ایم!» تا همیشه آماده دفاع از سرزمین عزیزمان باشیم؛ زیرا ما وارثان خون شهدایی هستیم که جانشان را برای آینده‌ای روشن تقدیم کردند.
ثبت دیدگاه